Al geruime tijd werk ik als ZZPer – of zoals een opdrachtgeefster het noemt ZPer, afkorting voor ‘zelfstandig professional’ – voornamelijk vanuit huis. Erg prettig om achter je eigen bureau, met je eigen muziek en je eigen koffie (niet die vieze drek uit menig kantine-automaat) te werken. Je bent eigen baas en je kan je eigen tijd indelen. Zo kan ik bijvoorbeeld heel goed nadenken tijdens het ophangen van de was. Tijdens die klus ontspruiten bij mij de beste ideeën. Werken vanuit mijn eigen kracht en volgens mijn, vaak te hoge, eigen kwaliteitsnormen, omdat ik die kwaliteit nu eenmaal belangrijk vind. Verwacht van mij geen broddelwerk! En besteed ik aan een opdracht meer uren dan geoffreerd? Dan heb ik dat alleen aan mijzelf te verantwoorden.

Keerzijde van thuiswerken
Deze vrijheid is erg prettig. Zo ervaar ik het tenminste. Maar ZZPen kent ook een keerzijde. Die blijft te vaak onderbelicht. Geen werk betekent meteen ook geen inkomsten, terwijl de schoorsteen moet blijven roken. Dus als ik ziek ben, is er daarvoor geen sociaal en financieel vangnet. Bij het vaststellen van een redelijk uurtarief heb ik daar natuurlijk rekening mee gehouden. Ook heb ik acquisitie en een bijdrage voor de inkomstenbelasting en pensioen verdisconteerd.

‘Nine to Five’ = 24/7
Maar ‘mezelf’ in plaats van ‘de dienst’ of ‘het product’ van een baas verkopen is voor mij lastig. Soms vind ik het gewoon niet zo leuk en voelt het voor mij te veel als leuren. Het vraagt van mij dus meer doorzettingsvermogen om dit toch te blijven doen. En ook mijn eigen tijd indelen, heeft nadelen. Zo is het geen Dolly Parton’s ‘Nine to Five’, maar eerder 24/7. Ik wil altijd bereikbaar zijn. Daarbij vertaal ik flexibiliteit te veel nog in snelheid van reageren en acteren. Daardoor sta ik continu in de startblokken. Ik moet strenger zijn, met een strakkere discipline: goede (en realistische) planning, deadlines en doelen voor de dag. Al vind ik dat ik nooit klaar ben. Toch moet ik dan doen. Moeilijker dan gedacht.

Good times!
Terwijl ik dit type met de klassieker ‘Good times’ van Chic op de achtergrond, besef ik dat dit toch het beste bij me past. Al vraagt het dan wat meer discipline en doorzettingsvermogen. Als iets lukt, is de voldoening des te groter. Dan weegt wel tegen elkaar op.

En nu ga maar eens de was ophangen. Benieuwd welke ideeën ontspruiten. Jij ook? Neem dan contact met mij op. Ik denk graag met je mee!